Kiosk - kup onlineKiosk - Ladnydom.pl

Frank Gehry w rodzinnym Toronto

NB

Rozbudowa Galerii Sztuki w Toronto to najnowsze dzieło Franka Gehry. Bez wątpienia nie jest to typowa dla niego (krzykliwa) realizacja.

Dobudowa aneksu do najważniejszej w Kanadzie Galerii Sztuki (Art Gallery of Ontario) to wyważona i stonowana realizacja. Być może o takim charakterze budynku zadecydował fakt, iż Toronto to rodzinne miasto Franka Gehry . To również pierwsza realizacja architekta w rodzinnym kraju.

Celem projektu było zintegrowanie Galerii z przestrzenią miasta oraz połączenie nowych form z istniejącymi budynkami. W związku z tym architekt zachował właściwie całą starą zabudowę założenia, łącząc ją za pomocą różnych komponentów oraz organizując na nowo przestrzeń ekspozycyjną i uwydatniając najciekawsze elementy dawnej konstrukcji.

Galeria Miejska w Toronto usytuowana jest przy ulicy Dundas w zachodniej części miasta. Pierwszy, historyczny budynek Galerii, tzw. The Grange powstał w 1817 r. Utrzymany w stylu gregoriańskim charakteryzuje się prostotą i symetrią. W 1920 r. w ramach powiększania się kolekcji dobudowano dodatkowe skrzydło, a w 1974 r. nowoczesne centrum rzeźby. Najszkodliwszym uzupełnieniem okazała się jednak dwupiętrowa konstrukcja projektu Bartona Myers z 1990 r. dobudowana do frontu głównego budynku. W okresie tym przesunięto z centralnej osi wejście do budynku, co znacznie utrudniło dostęp do Galerii. Gehry postanowił wyburzyć wspomnianą dobudówkę stawiając na jej miejscu nowoczesną, prostą strukturę o szklanej fasadzie. Podzielona na dwie części składa się z ?Galerii Włoskiej" oraz korytarza z widokiem na najbliższą okolicę.

Fasada wykonana ze szklanych szyb oraz drewnianych wzmocnień jest delikatnie wygięta w formie łuku, co sprawia wrażenie jakby obejmowała budynek. Tym samym odsłania znajdujące się w pobliżu wiktoriańskie i gregoriańskie domy. Ponad oszkloną fasadą widać najwyższą kondygnację kolejnego nowego budynku mieszczącego Centrum Sztuki Współczesnej. Jest to zlokalizowana w południowej części założenia geometryczna bryła z elementami tytanowymi oraz z dużym, przeszkleniem ukazującym dynamiczną, rzeźbiarską konstrukcję schodów będących jednym z najważniejszych elementów wprowadzonych przez architekta.

Scody te są nie tylko wyraźnym punktem dekoracyjnym, ale także istotnym modułem komunikacyjnym, łączą bowiem Centrum Sztuki Współczesnej z centralnym atrium założenia, tzw. Walker Court. Samo atrium zostało oszklone i stało się główną przestrzenią założenia, wokół której znajdują się poszczególne sale ekspozycyjne.

Dzięki modernizacji Galerii jej przestrzeń ekspozycyjna powiększy się o 47%. Nietypowa dla niego, dość oszczędna w wyrazie harmonijnie wpisuje się w miejski krajobraz Toronto. Wydaje się, że tym razem autor postawił na funkcjonalność, a nie oszałamiający efekt. Z pokorą podszedł do historycznej zabudowy. Wprowadzone przez niego struktury nie rażą, nie stanowią dominanty otoczenia, ale idealnie integrują się z istniejącą zabudową.

Architektoniczna propozycja Franka Gehry kontrastuje z niedawno zrealizowanym projektem Daniela Libeskinda dobudówki Michael Lee-Chin Crystal do Królewskiego Muzeum Ontario ROM. Jest to śmiała, dynamiczna konstrukcja w odróżnieniu od stonowanej, prostej Franka Gehry. Aneks do AGO i ROM to dwa, odmienne pomysły ożywienia i powiększenia przestrzeni muzealnej. Trudno jednak powiedzieć, który z nich przyciągnie większą ilość zwiedzających i stanie się wizytówką miasta.

    Więcej o:

Skomentuj:

Frank Gehry w rodzinnym Toronto