Niezwykłe posterunki policji [NASZ PRZEGLĄD]

Przyjazny posterunek w Kumamoto - Klein Dytham Architecture

Tokijska pracownia Astrid Klein i Marka Dythama zaprojektowała w 2011 roku niewielki pawilon posterunku policji w Kumamoto. W pobliżu nowej stacji kolejowej powstał obiekt o formach oszczędnych i skromnych, który, zgodnie z założeniami twórców, miał stanowić charakterystyczny punkt w przestrzeni, a jednocześnie budzić pozytywne skojarzenia wśród lokalnej społeczności.

Budynek założony został na rzucie zbliżonym do trapezu, którego dwa narożniki zostały mocno zaokrąglone, który to kształt wynikał wprost z zastanego układu komunikacyjnego. Grafitowe, betonowe elewacje pawilonu kontrastują z białym, stalowym pasem attyki. Biegnie on wokół okapu wysuniętego trzy metry przed lico ścian, który tym samym stanowi w ten sposób zadaszenie dla policyjnych radiowozów. Wspomniana attyka, dzięki swej niebagatelnej wysokości, stała się najważniejszym elementem kompozycji budynku. Z zewnątrz biała, od strony wewnętrznej została pomalowana w jasne pogodne barwy. Ponadto stalowe panele przepruto perforacją nieregularnie rozmieszczonych okrągłych otworów o zróżnicowanej wielkości. Ożywiają one prostą architekturę pawilonu odsłaniając barwne płaszczyzny wewnętrznej powłoki attyki i sprawiają, że zależnie od punktu obserwacji wygląda on inaczej.

Posterunek jak rzeźba - X-TU Architects

Nowy posterunek policji w paryskiej dzielnicy Saint-Denis został zaprojektowany przez Anouk Legendre i Nicolasa Desmazieres z pracowni X-TU Architects jako "landmark", znak w przestrzeni - podobnie jak tokijska realizacja Klein Dytham Architecture. O ile jednak japoński pawilon zaskakiwał przyjazną, niemalże radosną formą, o tyle na północnych obrzeżach stolicy Francji powstał budynek nowoczesny, ale jednocześnie niepozbawiony groźnego, poważnego wyrazu.

Narożnie usytuowany obiekt składa się z dwóch prostopadłych względem siebie horyzontalnych skrzydeł o wysokości od jednej do trzech kondygnacji oraz masywnej, sześciokondygnacyjnej kubicznej bryły na ich przecięciu. Ograniczona powierzchnia parceli wymusiła niejako na projektantach umieszczenie większości funkcji w wertykalnej partii całego założenia. Jednocześnie Desmaziers i Legendre dążyli do nadania całości możliwie zróżnicowanego wyrazu, co osiągnęli umieszczając poszczególne funkcje w zróżnicowanych formalnie kubaturach połączonych następnie w spójną całość. Wizualny kontakt pomiędzy wnętrzami poszczególnych części kompleksu zachowany został poprzez wprowadzenie przeszkleń w elewacjach.

Architekci postrzegają realizację jako miejską rzeźbę oddziałującą zróżnicowanymi formami i barwami czy wycięciami w bryle poprzez które widać błękit nieba. Elewacje stanowią przemyślaną kompozycję elementów transparentnych i nieprzezroczystych. Te drugie stanowią ściany pokryte ciemnym polerowanym betonem architektonicznych. Pierwsze to ogromne płaszczyzny ścian kurtynowych pokrytych szkłem o różnym stopniu przezierności, zależnym od skrywających się za nimi funkcji, oraz bulaje w jednej z elewacji. Ich działanie jest podwójne - za dnia stanowią zwykłe otwory z masywnej ścianie natomiast w nocy umieszczone wokół nich neonowe cylindry tworzą zaskakującą iluminację.

Wewnętrzny układ dystrybucji funkcjonalnej został zaprojektowany w oparciu o strefowanie dostępności - od pierwszego, ogólnodostępnego holu po umieszczone na wyższych kondygnacjach pomieszczeń niedostępnych dla osób postronnych.

Prosto i oszczędnie - Taller 9s Arquitectes

W 2009 roku w hiszpańskim Montblanc ukończono realizację niewielkiego posterunku policji zaprojektowanego przez pracownię Taller 9s Arquitectes. Zlokalizowany został on na obrzeżach historycznego centrum miasta, w okolicy graniczącej z nową dzielnicą mieszkalną z jednej strony i magazynami oraz zakładami przemysłowymi z drugiej.

Typowy układ prostego posterunku skompresowanego w jednej bryle został rozbity na dwie części zorientowane wzdłuż osi północ-południe krystalizującej przestrzenny układ całości. Jednocześnie architekci nie dążyli do udziwnień za wszelką cenę i stworzyli budynek prosty i oszczędny w formie.

Kubiczne bryły miały, zdaniem samych projektantów, przemawiać językiem zrozumiałym dla wszystkich. Stąd też trzy podstawowe kolory: błękit, biel i czerwień, będące jednocześnie barwami hiszpańskiej policji. Jednocześnie połączone zostały one z konkretnymi funkcjami samego budynku. Gładkie białe aluminiowe panele pokrywają elewacje zewnętrzne i niejako chronią wnętrze budynku przez osobami postronnymi. Ściany elewacji wewnętrznych oblicowano z kolei blachą falistą o błękitnej barwie. Silnie działające czerwone akcenty wprowadzają niejako do wnętrza posterunku i łączą dwie wspomniane strefy.

Zorganizowane wokół wewnętrznego patio przestrzenie biuro zaprojektowane zostały tak, aby zapewnić im możliwie najlepsze oświetlenie. Pomieszczenia nie przeznaczone na stały pobyt ludzi zostały w takiej sytuacji przesunięte w głąb budynku.

Posterunek w Montblanc został wzniesiony w zaledwie siedem miesięcy! Prosta technologia oparta na stalowej konstrukcji i modularnych prefabrykowanych elementach elewacji i stropów przyczyniła się do ograniczenia ilości odpadów budowlanych. W czasach kryzysu ekonomicznego i rosnącej wrażliwości ekologicznej te cechy wydają się być nie do przeceniania - tym bardziej, że finalny efekt ich zastosowania okazuje się być więcej niż satysfakcjonujący pod względem estetycznym.

Minimalistyczny posterunek w Sewilli - Paredes Pedrosa

We wschodniej części Sewilli, pośród wielorodzinnej zabudowy mieszkalnej, powstał w 2009 roku budynek całkowicie odmienny formalnie i funkcjonalnie. Posterunek policji, bo o nim mowa, zaprojektowany został przez pracownię Paredes Pedrosa (Angela Garcia de Paredes, Ignacio Pedrosa) jako minimalistyczna bryła o nietypowym rzucie zbliżonym do nieregularnej czteroramiennej gwiazdy.

W poszczególnych partiach został zlokalizowanie przestrzenie o różnym przeznaczeniu pogrupowane w oparciu o analizę zasad funkcjonowania posterunku. Te pomieszczenia, które są dostępne dla osób z zewnątrz zlokalizowano w skrzydle położonym najbliżej ulicy, które dodatkowo uczyniono możliwie otwartym i dostępnym, tak aby mieszkańcy Sewilli mieli obraz instytucji przyjaznej i pomocnej.

Jednocześnie zewnętrze budynku oddziałuje masywną bryłą wyższych kondygnacji o niemalże białych jednolitych ścianach pozbawionych okien. Większe otwarcia pojawiają się jedynie w obrębie wewnętrznych dziedzińców pomiędzy poszczególnymi skrzydłami oraz wokół niewielkiego patio biegnącego przez wszystkie kondygnacje budynku.

Minimalistyczne formy harmonijnie komponują się ze skromną gamą barw i materiałów ograniczonych do szkła i jasnego betonu. Jedynym akcentem kolorystycznym przełamującym monotonię bieli i szarości są lśniące błękitne ceramiczne płytki - dalekie nawiązanie do tradycyjnych andaluzyjskich azulejos.

Betonowa wieża w Mestii - J. Mayer H. Architects

Czteropiętrowy posterunek policji zrealizowany w2012 roku w gruzińskiej Mestii według projektu Jurgena Mayera zaskakuje swą rzeźbiarską formą. Charakterystyczne miękkie kształty wykonane w żelbecie, tak lubiane przez niemieckiego projektanta, sprawiają, że stosunkowo niewielki budynek zdecydowanie wyróżnia się na tle otoczenia.

Rzeźbiarskie kształty są efektem inspiracji formami skalistych zboczy gór otaczających miasto. Sama wertykalna forma budynku stanowi nawiązanie do historycznych kamienny wież jakie w średniowieczu wznoszone były w okolicach Mestii. Jednocześnie projektanci nie starali się powtarzać dawnych form. Przeciwnie ? zdecydowanie się od nich odcięli kreując nową wartość w lokalnym krajobrazie. Elewacje pokryte betonowymi prefabrykatami o delikatnej fakturze zostały przeprute dużymi płaszczyznami przeszkleń o nieregularnych kształtach. Mayer pragnął aby odsłaniały one wnętrze obiektu, a tym samym stanowiły symbol Władzi transparentnej i przyjaznej obywatelom.

Sposób w jaki projektant, który w Mestii stworzył także niezwykły terminal lotniczy, odniósł się do charakteru miejsca wydaje się cokolwiek dyskusyjny. Pomimo podkreślanych przez architektów związków pomiędzy formą posterunku, a lokalnym kontekstem, nie przestaje budzić ona kontrowersji.

Barceloński posterunek w kształcie litery T - MIZIEN Architects

Posterunek policji w Barcelonie zaprojektowany w 2011 roku przez pracownię MIZIEN miał, według początkowych założeń architektów, stać się obiektem wyróżniającym się pośród otaczającej go zabudowy mieszkaniowej. Ponieważ przyjęte gabaryty zbliżone były do sąsiednich budynków, konieczne stało się nadanie mu odmiennego kształtu.

Architekci z MIZIEN stworzyli prostą, dwukondygnacyjną bryłę założoną na planie prostokąta, w przekroju przypominającą literę T. Wspornikowo nadwieszone piętro otwiera się na okolicę szerokimi pasami przeszkleń. Stanowi tym samym kontrast dla niemalże pozbawionego otworów przyziemia oraz ścian szczytowych. Całość elewacji pokryta została cortenem, którego ciemna rdzawa barwa kontrastuje z taflami szkła o zróżnicowanej przezierności oraz barwie.

Proste środki formalne zastosowane w elewacjach idą w parze z klarownym rozplanowaniem wnętrz, które zorganizowane zostały wokół zamkniętego patio biegnącego przez dwie kondygnacje.

Mobilny posterunek policji w Hanowerze

Niewielkich rozmiarów budka strażnicza stanęła przy konsulacie tureckim w Hanowerze. Policjanci zastąpili nią stary i wysłużony bus, w którym stacjonowali strażnicy. Mimo, że powierzchnia tego mobilnego biura to tylko 8 metrów kwadratowych, zapewnia komfortowe miejsce pracy, a przy okazji nie zaburza estetyki miejsca.

Architekci z Gesamtkonzept użyli do projektu konstrukcji typowego stalowego kontenera. Na jego szkielecie zaprojektowali zupełnie nowy obiekt, z przeszkleniami i okładziną imitującą drewniany fornir.

Posterunek policji w Xixona, Hiszpania

Posterunek powstał w malowniczej scenerii wzniesień miasta Xixona, położonego 25 km od Alicante. Projekt stworzyli architekci Daniel Martí i Natàlia Ferrer. Uwagę zwraca oszczędny dobór materiałów - beton i szkło, oraz transparentność układu przestrzennego.