Płaskie wieżowce i pożeracze śmieci

Gigantyczne płuca miasta - CMJN (Julien Combes, Gaël Brulé)

Gigantyczne płuca miasta LO2P (LO2P: Delhi Recycling Center), autorstwa francuskich architektów z Atelier CMJN (Julien Combes, Gaël Brulé) to główny zwycięzca tegorocznej edycji konkursu. Ten okrągły budynek, pełniący funkcje ogromnego filtra, miałaby zagościć w jednym z najbardziej zanieczyszczonych miast na świecie, w stolicy Indii - New Delhi.

Ciekawostką jest, że główny powód zanieczyszczeń, stał się dla autorów inspiracją. Pomysł polega na wykorzystaniu czynników skażających lokalne środowisko w budowie wieżowca. Należą do nich samochody. Z danych statystycznych wynika, że liczba pojazdów, których przybywa w stolicy Indii, wynosi nawet tysiąc na dzień! Dlatego, co robić ze starymi i wysłużonymi pojazdami? Wykorzystać je jako materiał budowlany dla ekologicznego wieżowca, którego misją będzie oczyszczanie powietrza. W ten sposób powstała idea gigantycznych płuc New Delhi.

Proces oczyszczania powietrza polegałby na tłoczeniu go przez szereg małych szklarni, spełniających rolę filtra. Następny zestaw oczyszczający, stanowiłyby obrotowe filtry, wychwytujące cząstki pyłów, zawieszonych w powietrzu. W skutek tego straty ciepła i dwutlenek węgla z centrum recyklingu byłyby wykorzystywane przy upraw roślin wykorzystywanych do produkcji biopaliwa.

Płaski wieżowiec - Yoann Mescam, Paul-Eric Schirr-Bonnans, Xavier Schirr-Bonnans

Drugą nagrodę zdobyła koncepcja Poziomej Wieży (Flat Tower), architektów z Francji (Yoann Mescam, Paul-Eric Schirr-Bonnans, Xavier Schirr-Bonnans). Pomysł ma być alternatywą dla gęsto zabudowanych metropolii z lasami wieżowców mieszkalnych, które niejednokrotnie psują krajobraz urbanistyczny.

Propozycja Francuzów jest przeciwieństwem idei tradycyjnego wieżowca. Konstrukcja opiera się tu na zasadach kształtowania kopuł średniej wysokości. Pozioma wieża podzielona byłaby na komórki mieszkalne doświetlane poprzez ażurowe otwory w skorupie kopuły.

To przede wszystkim budynek ekologiczny, którego celem nie tylko jest ochrona krajobrazu, ale także propagowanie i wykorzystywanie alternatywnych źródeł energii. Duża powierzchnia kopuły jest przystosowana do gromadzenia wody deszczowej i energii słonecznej. Dodatkowym plusem budynku jest uniwersalny kształt, który może być skalowany i dopasowywany, do różnych rodzajów i wielkości miast.

Metamorfoza Zapory Hoovera - Yheu-Shen Chua

Metamorfoza Zapory Hoovera (Re-imagining the Hoover Dam) to koncepcja, która zdobyła trzecią nagrodę w konkursie. Autorem projektu jest Yheu-Shen Chua z Wielkiej Brytanii. Autor wykorzystał do swojego projektu znaną atrakcję turystyczną, jaką jest rozsławiona w filmach o Jamesie Bondzie zapora produkująca energię wykorzystując siłę wody.

Ze szczytu zapory rozpościera się wspaniały widok na Czarny Kanion, co też nie zapomniał wykorzystać autor. Jego propozycja łączy w sobie funkcję ekologicznego pozyskiwania energii z funkcją mieszkalną.

Proponowany kształt jest organiczna strukturą mieszkalną, która wije się pomiędzy dwoma brzegami rzeki na wysokości 700 stóp. Stanowią ją ścieżki spacerowe, punkty widokowe, a także ogromne akwarium, które gromadzi wodę.

Kolekcjoner Odpadów - Agata Sander i Tomek Kujawski

Kolekcjoner Odpadów (Waste Collector Skyscraper), to wyróżniona w konkursie, propozycja Polaków na ekologiczny wieżowiec. Pomysł jest rozwiązaniem dla wielu mocno zanieczyszczonych i zaludnionych miast. Agata Sander i Tomek Kujawski kierują swój projekt głównie dla Huangpu w Szanghaju, jednej z najbardziej zaludnionych części świata. Charakteryzuje się ona zagęszczeniem aż 55 tysięcy mieszkańców na kilometr kwadratowy! Ta olbrzymia aglomeracja słynie również z największej produkcji odpadów na świecie.

Kolekcjoner Odpadów ma stanowić centrum recyklingu w środku miasta, gdzie ogromna maszyneria przetworzy nawet 400 ton odpadów w ciągu doby. Proces ma być kompleksowy, czysty i samowystarczalny, który działby się wewnątrz wieży.

Wieża umarłych - Israel López Balan, Elsa Mendoza Andrés, Moisés Adrián Hernández García

Wieża umarłych (Tower for the Dead) to propozycja zespołu z Meksyku (Israel López Balan, Elsa Mendoza Andrés, Moisés Adrián Hernández García). To nietypowy pomysł cmentarza, który w obliczu szybko rosnącego wskaźnika starzenia się społeczeństwa meksykańskiego może odegrać tam znaczącą rolę.

Autorzy projektu proponują rodzaj wielopoziomowego cmentarza, który będzie rozwijać swoją objętość i powierzchnie wertykalnie, nie zabierając kolejnych cennych powierzchni miasta. Wizja ta przewiduje przeludnienie Meksyku i przyszły problem rozwijania kolejnej zabudowy. Wieża umarłych przypomina wkręconą w ziemię śrubę.

Rybia wieża - Hsing-O Chiang

Rybia wieża (The Fish Tower), to odpowiedź na przewidywany spadek występowania dzikich ryb w swoim naturalnym środowisku. Autorem wieżowca jest Hsing-O Chiang z Tajwanu i proponuje utworzenie nowego, bogato zaopatrzonego i zdrowego środowiska dla ryb. Na parterze i na piętrze znajdzie się rybacki rynek. Wyżej hodowla ryb, czyli specjalnie dostosowane struktury przypominające naturalne siedliska. Najwyżej znajdą się laboratoria badawcze. Projekt przewiduje, że w wieżowcu znajdzie się nawet do 600 tradycyjnych hodowli ryb, które znajdować się będą na 20 poziomach.

Wieża sportów - Sergiy Prokof`yeu i Olga Prokof`yeva

Wieża sportów (Sports Tower) projektu są Sergiy Prokof`yeu i Olga Prokof`yeva z Ukrainy. Projektanci swoją koncepcją chcą przywrócić świetność czasów starożytnych, gdzie sport był jedną z najważniejszych aktywność każdego miasta. Obecnie obiekty sportowe są rozproszone po rozległych obszarach miast, a infrastruktura sportowa pozostawia wiele do życzenia.

Wieża Sportów w jednym miejscu ma gromadzić infrastrukturę do uprawianiu wielu dziedzin sportów, a także konkurencji olimpijskich. Na kolejnych piętrach rozmieszczone zostaną inne funkcje. Dzięki takiej "sportowej maszynie" każdy będzie mógł skorzystać z różnych aktywności sportowych i nawiązać nowe kontakty towarzyskie.

Żyjąca góra - Anna-Maria Simatou i Marianthe Dendrou

Żyjąca góra (Living Mountain: Solving Overpopulation) to koncepcja Anny-Marii Simatou i Marianthe Dendrou z Grecji, którzy pragną upodobnić wieżowce do gór. Żyjąca góra ma mieścić w sobie wszystkie funkcje samowystarczalnego miasta. Dodatkowo mają tu powstać specjalne zbiorniki-jeziora, które, za pomocą wielu instalacji, zapewnią mikroklimat potrzebny do życia. Osiedla mieszkaniowe wewnątrz góry maja przypominać "poduszki" o powierzchni 2 tysięcy metrów kwadratowych. Na szczycie znajdą się zbiorniki gromadzące wodę, która poprzez specjalnie zaprojektowane kaskady i filtry będzie spływać do atrium i dodatkowo nawilży rozwijającą się tu roślinność.

Platformy wiertnicze jak ekowieżowce - YoungWan Kim, SueHwan Kwun, JunYoung Park, JoongHa Park

Platformy wiertnicze jak ekowieżowce (Oil Platforms Transformed into Sustainable Seascrapers) to pomysł koreańskich architektów, w składzie: YoungWan Kim, SueHwan Kwun, JunYoung Park, JoongHa Park. Mimo wielu apeli dotyczących globalnego ocieplenia, korzystanie z paliw kopalnych nie zmniejsza się. Autorzy proponują więc nową formę platform wiertniczych, które będą przyjazne dla środowiska, poprzez produkcję i gromadzenie czystej wody. Stare platformy zostaną dostosowane do czerpania wody. Wraz ze specjalnymi dodatkowymi konstrukcjami, będą pompować ciecz i poprzez wiele procesów oczyszczać ją, a następnie wysyłać do krajów będących w potrzebie. Koncepcja proponuje również ?zamontowanie? do wież ośrodków badań oraz kul mieszkalnych dla pracowników. Stare platformy zostaną przekształcone w zielone przestrzenie, które będą służyć rekreacji.

Nasiona Życia - Mekano

Nasiona Życia (Seeds of Life Skyscraper) to propozycja grupy Mekano z Egiptu. Nawiązują oni do szybko rosnącej liczby mieszkańców Kairu i wysokiego stopnia zanieczyszczenia tego miasta. Proponują wykorzystanie odpadów i ich recykling na materiały budowlane, z których będą deweloperzy będą mogli budować nowe mieszkania. Koncepcja składa się ze specjalnego szkieletu, do którego można montować jednostki mieszkalne, rekreacyjne, czy pracy. Setki wystających tarasów będą gromadziły deszczówkę. Odpady będą poddawane procesom przetwórczym na biogaz, energię elektryczną lub nawozy sztuczne.

Wieżowce pojednania

Wieżowce z drutu kolczastego (Barbed-wire Skyscraper) to pomysł grupa projektantów z Korei Południowej. Proponują oni zagospodarowanie terenów strefy buforowej DMZ, pomiędzy Koreą Południową a Północną. To problematyczny obszar, który został wyznaczony w 1950 roku w celu zabezpieczenia obu Państw przed dalszymi działaniami militarnymi. W tym miejscu miałoby powstać kilka drapaczy chmur, jako symbol zjednoczenia. Ich konstrukcja ma wykorzystać 250 km drutu kolczastego, który teraz dzieli oba państwa. W budynkach miałoby się znaleźć muzeum i rezerwat ekologiczny dla zwierząt żyjących w tym miejscu - wiele z nich zagrożonych jest wyginięciem. Obiekty sportowe i rekreacyjne były by do dyspozycji zwiedzających to miejsce.