Kiosk - kup onlineKiosk - Ladnydom.pl

Airscraper, czyli maszyna do przetrwania. Polacy z nagrodą w konkursie eVolo Skyscraper Competition 2019

Redakcja Pressland/WG

Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki z Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej zdobyli drugie miejsce w międzynarodowym konkursie eVolo Skyscraper Competition 2019. Zaprojektowali Airscraper - miejską supertkankę, wieżowiec tworzący zrównoważone, wertykalne miasto.

Airscraper - proj. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki. II miejsce w konkursie eVolo Skyscraper competition
Airscraper - proj. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki. II miejsce w konkursie eVolo Skyscraper competition
Mat. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki

EVolo Skyscraper Competition to międzynarodowy konkurs na projekt nowoczesnego, innowacyjnego wieżowca XXI wieku. Konkurs nie ma ograniczeń i sztywnych zasad - obiekt powinien być przyjazny dla środowiska i technicznie możliwy do zrealizowania.

W tegorocznej edycji konkursu drugie miejsce zajęli Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki z Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej. Zaprojektowali Airscraper - wieżowiec dla Pekinu, który sami nazywają "miejską supertkanką". Obiekt ten nie tylko służy lokalnym potrzebom mieszkańców, spełnia ekonomiczne oczekiwania inwestorów, ale także ponosi globalną odpowiedzialność wobec miasta i całej planety. Airscraper ma być odpowiedzią na problem ogromnego zanieczyszczenia powietrza w mieście. Polscy architekci chcą zrobić krok dalej od “maszyny do mieszkania” Le Corbusiera, tworząc wieżowiec jako “maszynę do przetrwania”.

 

Airscraper - proj. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki. II miejsce w konkursie eVolo Skyscraper competition
Airscraper - proj. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki. II miejsce w konkursie eVolo Skyscraper competition
Mat. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki

Wieżowiec ma 800-metrów wysokości i 60 metrów średnicy. Może w niej zamieszkać 7500 osób, co odpowiada 3 km kw. rozproszonej dzielnicy mieszkaniowej. Tak wysokie obiekty będą następstwem wzrostu populacji Pekinu (szacuje się, że w ciągu najbliższych lat wzrośnie ona o 15%). W środku znajdować się będą mieszkania, obiekty rekreacyjne, edukacyjne, handlowe i kulturalne. Wieża jest zrównoważonym, wertykalnym miastem.

Koncepcja wieżowca wykorzystuje efekt ciągu kominowego. Wysysa powietrze przy powierzchni ziemi oczyszczając je poprzez złożony system filtracji. Wymuszona cyrkulacja powietrza pozwala również lokalnie zredukować efekt miejskiej wyspy ciepła. Budynek składa się z 3 podstawowych modułów: modułu wlotowego, modułu solarnego oraz moduł zielonego. Każdy z nich ma przypisane konkretne zadanie tworząc wspólnie zintegrowany system funkcjonalny. Tak o każdym z modułów piszą Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki:

Moduł wlotowy: Zlokalizowany przy podstawie wieżowca wysysa powietrze z poziomu ulicy. Zawiera modułową kinetyczną fasadę, która pomaga zoptymalizować przepływ powietrza reagując na różne kierunki podmuchów wiatru. Moduł ten jest połączony z systemem filtrów. W pierwszej kolejności zbierają one z powietrza cząsteczki TPSi MP10. Następnie jonizator powietrza wytrąca drobniejsze cząsteczki PM 2,5. Opierając się o istniejące badania, taki system umożliwia oczyszczenie powietrza z wydajnością do 80%.

Moduł słoneczny: Wieżowiec opiera się na koncepcie działania wieży solarnej. Tego typu budynki przy podstawie połączone są ze szklarniami o dużej powierzchni, których zadaniem jest podgrzewać wlatujące powietrze. W miastach nie ma możliwości uzyskania tak dużej przestrzeni dlatego zaprojektowany został inny system. Zainstalowane heliostaty, czyli kinetyczne zwierciadła, kierują promienie słoneczne do wewnętrznej części komina. Znajdują się one w środkowej części wieży, gdzie wystawione są na maksymalną ekspozycję promieni słonecznych. Skumulowana energia słoneczna podnosi temperaturę i znacząco wspomaga ciąg wewnątrz, powodując pożądany przepływ powietrza w górę. System ten pozbawiony jest drogiego i złożonego sprzętu do wentylacji mechanicznej. Opiera się na zjawisku naturalnym, które wymusza cyrkulację powietrza, a zatem jest bardziej zrównoważony i pomaga w redukcji CO2.

 

Airscraper - proj. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki. II miejsce w konkursie eVolo Skyscraper competition
Airscraper - proj. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki. II miejsce w konkursie eVolo Skyscraper competition
Mat. Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki.

Moduł zielony: Zielone elementy budowane są w części mieszkalnej wieży, powyżej wysokości 400 metrów, gdzie warstwa smogu nie dociera. Obejmują gęstą roślinność obfitującą w bioróżnorodność. Nie tylko wzbogacają powietrze w tlen, wspomagając w tworzeniu zrównoważonego mikroklimatu wewnątrz, ale także zapewniają atrakcyjną i zdrową przestrzeń publiczną. Przeszklenia wpuszczają duże ilości światła dziennego wewnątrz wypełniając światłem atrium komina.

Organizatorami konkursu EVolo Skyscraper Competition (którego pierwsza edycja odbyła się w 2005 roku) jest grupa eVolo Architecture, założona w 2003 roku w Nowym Jorku, tworząca platformę wymiany poglądów na temat zrównoważonej architektury, nowych technologii i ochrony środowiska. Do tegorocznej edycji zgłoszono 478 prac. Oprócz trzech pierwszych miejsc przyznano też 27 honorowych wyróżnień. Zdobyły je dwa projekty z Polski - The Clean Up: Ocean Cleaning Skyscraper - Karola Łąckiego, Dominika Pierzchlewicza i Szymona Ciupińskiego z Politechniki Wrocławskiej praz projekt The Sky Hub: A Utopian Vision Of The Future – A Colony For Humanity Pauli Domki i Olivera Siekierki z Politechniki Śląskiej.

 

Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki.
Klaudia Gołaszewska i Marek Grodzicki.
Fot. mat. prasowe




Skomentuj:

Airscraper, czyli maszyna do przetrwania. Polacy z nagrodą w konkursie eVolo Skyscraper Competition 2019