Modernizm utracony. Galeria Sztuki Współczesnej w Tarnowie [WASZE PROJEKTY]
Joanna Baran w ramach swojej pracy magisterskiej zaprojektowała Galerię Sztuki Współczesnej w Mościcach - jednej z tarnowskich dzielnic o modernistycznym rodowodzie. Architekt zwraca uwagę na to, co już utraciliśmy prowokując przy tym dyskusję, co można uratować w tej części Tarnowa.
Niedoceniona dzielnica
Galeria Sztuki Współczesnej miałaby powstać w Tarnowie. Zlokalizowanie placówki muzealnej w dzielnicy Mościce jest celowe - głównie ze względu na wysokie walory estetyczne, architektoniczne i urbanistyczne tej obecnie niedostatecznie docenianej części miasta.
Mościce to dzielnica pierwotnie robotnicza, powstała w następstwie budowy Państwowej Fabryki Zakładów Azotowych (obecnie Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach) w latach 20. XX wieku. Zakłady te są obecnie jednym z największych potentatów chemicznych na świecie. Projekt tego obszaru miasta odnosi się do modernistycznych idei Ebenezera Howarda - „miasta-ogrodu”, porównywalnego do np. Zamościa.
Charakterystyczne kominy
Koncepcja Galerii ma w zamyśle podkreślić modernistyczną część miasta i stać się jej częścią. Gmach koresponduje swoją formą z istniejącymi, ważnymi ośrodkami kulturalnymi Mościc, a założenie przestrzenne kontynuuje zielone oblicze tej dzielnicy.
Bryła została zaprojektowana w myśl współczesnego budownictwa i nowoczesnych technologii. Forma architektoniczna jest funkcjonalna, prosta, minimalistyczna i inspirowana modernizmem obecnym w całej dzielnicy.
Gabaryt tak dużego budynku został optycznie zmniejszony poprzez nałożenie na siebie różnych poziomych i pionowych prostopadłościanów, natomiast horyzontalność została rozbita poprzez skręcony, pionowy moduł nawiązujący kształtem do fabrycznych kominów Mościckiego krajobrazu.
Żelbet i corian
Bryła oparta została na konstrukcji monolitycznej żelbetowej, wraz z przestrzennymi kratownicami stalowymi, które przenoszą siły na żelbetowe słupy. Budynek posiada 4 kondygnacje. Jest czytelny i pomyślany tak, aby potencjalny użytkownik mógł się po nim poruszać instynktownie. Całość jest przystosowana dla osób niepełnosprawnych.
Kolorystyka budynku to biele i szarości Corianu, szarości betonu, ciepło naturalnego drewna i akcenty z kolorowej blachy lub cortenu. Wnętrze utrzymane jest w stylu minimalistycznej elegancji. Całość złamana została wyraźnymi akcentami kolorystycznymi.
Wnętrze pełne kultury
Zwiedzający rozpoczynają wizytę od kondygnacji 0 - tutaj znajduje się hol główny galerii, część gastronomiczna w postaci kawiarni oraz zapleczem techniczne. Na poziomie -1 znajduje się wystawa stała, przedstawiająca twórczość Wilhelma Sasnala oraz modernizm światowy, jak i historię dzielnicy. Na tym samym poziomie mieści się również sala wielofunkcyjna oraz parking podziemny na 96 miejsc.
Kondygnacja +1 mieści wystawę czasową nazwaną „Strefą Młodego Artysty” oraz pomieszczenia-pracownie na wynajem pod działalność artystyczną. Na poziomie +2 umiejscowiona została administracja budynku. Nad parterem znajdują się tarasy i zielone dachy, natomiast nad piętrem zaplanowano taras przeznaczony pod kino letnie.
- Więcej o:
Nowoczesny bliźniak zamiast tradycjnej kostki. Dom na warszawskim Mokotowie
Teatr Letni w Ciechocinku - jedyny taki obiekt w Polsce
Busko-Zdrój: sanatorium Marconi. Dawne Łazienki wzorowane na rzymskich budowlach
Przy Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie powstanie Trzeci Dom Ronalda McDonalda. Ma być domem modelowym
Biurowiec KREO w Krakowie. Uzyskał najwyższą oceną certyfikacji BREEAM
Nowe Centrum Łodzi: startuje II etap inwestycji Flow z Wstęgą Kobro
Dom Made in Poland od środka. To projekt BXB studio
Najstarszy wiszący most żelazny w Europie jest w Ozimku. Był wzorem dla mostu Golden Gate w San Francisco