Złoty Medal RIBA dla Alvaro Sizy Vieiry

dll16-10-2008 21:09

 To architektura, w której ekonomia ekspresywnych znaczeń łączy się z obfitością przestrzennych odkryć - mówi o projektach portugalskiego architekta prezydent RIBA Sunand Prasad.

Królewski Złoty Medal RIBA jest po Nagrodzie Pritzkera drugim najbardziej prestiżowym wyróżnieniem dla twórców architektury. Przyznawany jest on prawie nieprzerwanie od 1848 roku osobom lub grupom osób, których dokonania na tym polu miały międzynarodowe znacznie. Nagroda honoruje przy tym raczej całokształt działalności, aniżeli konkretny projekt czy też architekta, który jest w danym momencie popularny. Laureatami Złotych Medali RIBA byli m.in. Le Corbusier (1953), Frank Gehry (2000), Archigram (2002), Frei Otto (2005), Toyo Ito (2006), Herzog and de Meuron (2007) i Edward Cullinan (2008).

Tegoroczną nagrodą uhonorowany został Alvaro Siza Vieira, zdobywca Nagrody Pritzkera w 1992 roku. Budynki tego obecnie 75-letniego, portugalskiego architekta można podziwiać m.in. w Portugalii, Niemczech, Hiszpanii, Włoszech, Francji, Holandii i Korei Południowej.

Podobnie jak u wczesnych modernistów , architektura Alvaro Sizy wraz ze swymi uformowanymi przez światło formami, posiada szczerą wymowę. Rozwiązuje problemy projektu bezpośrednio. Jeśli potrzebny jest cień - podwieszony okap go dostarcza. Jeśli pożądany jest widok - zostaje wstawione okno. Wszystko w projektach Sizy sprawia wrażenie z góry zaprogramowanych dla doskonałej interakcji z otoczeniem.

O ile postmodernizm unika zamknięcia w granicach terminologii, często zniekształcając swoje znaczenie, to architekturę Alvaro Sizy można śmiało nazwać postmodernistyczną. Wypływa ona bowiem wprost z modernistycznych inspiracji, pryncypiów i wrażliwości estetycznej. Odnosi się jednak z szacunkiem do tradycji architektonicznych Portugalii , kontekstu w jakim funkcjonuje projekt, a także charakteru czasów w jakich pracuje współczesny architekt.

Do najbardziej znanych realizacji Alvaro Sizy należą m.in. pawilon Serpentine Gallery w Londynie (2005), Wydział Architektury Uniwersytetu w Porto (1995), a także Muzeum Sztuki Nowoczesnej Serravelsa w Porto (1997).

Pawilon Serpentine Gallery (2005)

Projektując dla Serpentine Gallery, Siza szukał sposobu na nawiązanie architektonicznego dialogu między obiektem pawilonu a neoklasycystyczną siedzibą galerii, mimo totalnie odmiennej architektury obu budynków. Efektem tych poszukiwań był obiekt odwzorowujący swą skalą bryłę Serpentine Gallery i jednocześnie nadający wyraz przestrzeni znajdującej się między nimi.
Podstawą konstrukcyjną Pawilonu stanowi powyginana, prostokątna kratownica tworząca dynamiczną, zakrzywioną strukturę. Złożona jest ona z połączonych, drewnianych belek - materiału, który tworzy relacje między budynkiem pawilonu a otaczającym go parkiem.

Źródło: Serpentine Gallery; Fot. Richard Bryant/arcaid.co.uk

Źródło: Flickr; Fot. Iqbal aalam

Wydział Architektury Uniwersytetu w Porto

Budynki Wydziału Architektury Uniwersytetu w Porto rozlokowane zostały wzdłuż dwóch osi na trójkątnej działce. W jej północnej części zlokalizowany został budynek główny mieszczący biura wydziału, sale wykładowe, aulę i bibliotekę. Po przeciwległej stronie działki wzniesione zostały cztery niezależne wieżowce. Stoją one w kilkumetrowej odległości od siebie i mieszczą pomieszczenia pracowni. Całość kompleksu spina siatka korytarzy biegnących pod powierzchnią ziemi.

Źródło: Flickr; fot. Malcolm

Muzeum Sztuki Nowoczesnej Serravelsa w Porto (1998)

Projektem Muzeum Sztuki Nowoczesnej Serravelsa autorstwa Alvaro Sizy rządzi jedność przestrzeni. Kręgosłup budynku stanowi oś północ-południe. Dwa asymetryczne skrzydła ?rozgałęziają? się względem głównej bryły budynku w stronę południa, tworząc między sobą atrium. Jednocześnie drugie atrium zostaje utworzone w północnej części Muzeum - powstaje ono między budynkiem audytorium w kształcie litery ?L? i publicznym wejściem.
Przestrzeń wewnątrz obiektu została podzielona między sale wystawowe, biura, magazyny, bibliotekę i restaurację. Szerokie drzwi oddzielające poszczególne wystawy jak i ścianki działowe mogą być wykorzystywane do wytyczania różnych tras zwiedzania lub też do organizacji różnych wystaw równocześnie.