Dworzec w Będzinie jak sprzed lat

Z elewacji usunięto grubą warstwę żółtej farby, odsłaniając... piękną, szarą cegłę. Uszkodzone cegły wymieniono na nowe. Surowe ściany ocieplają nowe ramy okien i drzwi w naturalnym odcieniu drewna.

Wielu mieszkańców odkrywa teraz ze zdziwieniem, jaki mają ładny dworzec. - Dla mnie to zawsze była komuna. Brudny i nieprzyjemny blok. Teraz widzę, jaki to piękny budynek. No i w końcu przestał odstawać od wyremontowanego placu i deptaku - mówi Jagoda Młodawska.

Sam budynek dworca to jeden z ciekawszych przykładów funkcjonalizmu w architekturze kolejowej. Został zaprojektowany w 1927 roku przez wybitnego architekta Edgara Norwertha, który pracował głównie w Warszawie. Ten słynny modernista wybudował osiedle oficerskie na Żoliborzu, tam też przebudował kościół św. Stanisława Kostki. Gmach będzińskiego dworca to jego mniej znane dzieło, ale bardzo ciekawe.

Dworzec ukończono w 1931 roku, był bardzo nowoczesny jak na tamte czasy. Norwerth, zgodnie z duchem czasu, zabawił się bryłą budynku, którą tworzą rożnej wielkości prostopadłościany. Nad poziomą halą dworcową dominuje kubistyczna wieża zegarowa, obok były mniejsze kostki biurowe i administracyjne. Nad wejściem głównym do dziś lewituje mocno wysunięty żelbetowy daszek.

Kolejnym etapem modernizacji będzie renowacja wnętrza hali głównej dworca. Dziś wygląda jak po kataklizmie, ale nawet pod brudem można dostrzec jej dawną świetność. Zachowały się tu nawet ławki z lat 30. o opływowych oparciach. Odnowione zostaną także przejścia podziemne. Budynek w końcu przestanie być barierą dla niepełnosprawnych, na peronach pojawią się windy. A do w 2010 roku w miejscu obecnie zabitych deskami okienek hali dworcowej zaczną działać sklepy i punkty gastronomiczne.

Czytaj więcej 

źródło: Gazeta Wyborcza Katowice

Tomasz Malkowski