Paryskie pracownie artystów - ruszyła wystawa we Wrocławiu

Wystawa nosi tytuł "Paryskie pracownie artystów", towarzyszy jej publikacja autorstwa Jeana-Clauda Delorme i Anne-Marie Dubois. Małżeństwo - architekt i dziennikarka - oraz fotograf David Boureau przez ponad dwa lata podążali śladem paryskich pracowni artystów. Efektem tych wędrówek był zbiór fotografii przedstawiających dawne i współczesne atelier. Tak zrodził się pomysł wydania albumu, który stanowi swoisty przewodnik po najpiękniejszych i najciekawszych paryskich atelier.

Ambicją tej książki jest przede wszystkim przedstawienie ewolucji architektonicznej atelier i rekonesans kilku szlaków spacerowych w dzielnicach, w których zdecydowano się je założyć. O ile owe atelier stanowią w większości prywatną własność i są trudno dostępne, należy w szerokiej mierze korzystać z dni otwartych, które obecnie organizuje się w wielu dzielnicach - powiedział Jean-Claude Delorme.

Pokazywana w Muzeum Architektury we Wrocławiu ekspozycja obejmuje kilkadziesiąt wielkoformatowych zdjęć pozwalających prześledzić historię architektury paryskich pracowni oraz ich zmieniającą się na przełomie dziesięcioleci funkcję, zależną od statusu społecznego artysty i jego własnego wyboru. Atelier był często nie tylko miejscem pracy.

Pierwsze atelier, służące głównie akademickim malarzom żyjącym z zamówień publicznych i prywatnych, powstały w latach 1830 - 1880 i usytuowane były w okolicach Vavin i ulicy Vaugirard, aż do Montparnasse, a na prawym brzegu Sekwany na obrzeżach placu Pigalle. Bogato i wygodnie urządzone były wizytówką artysty, co miało na celu wzbudzenie zaufania i szacunku potencjalnego zleceniodawcy.

W latach 1880-1915 pracownie artystów zajmują już znaczna część dzielnicy Montparnasse, coraz większą popularnością cieszy się również wzgórze Montmartre. Powstałe wtedy atelier to już jednak bardziej miejsca towarzyskich spotkań i debat o sztuce niż pracy.

źródło: Muzeum Architektury we Wrocławiu

Druga wojna światowa kładzie kres rozwojowi atelier, a lata powojenne okazują się dla pracowni artystów nawet destrukcyjne. Setki działek, na których się znajdowały, zniknęło z powodu objęcia ich programami deweloperskimi. Dopiero ostatnie dwie dekady przynoszą ponowne zainteresowanie historią i obecnym stanem paryskich atelier, a władze miejskie wdrażają kolejne programy ich odbudowy.

Wystawa i towarzysząca jej książka ma być ważnym głosem w sprawie ochrony tych miejsc. Jest przy tym również ciekawym przewodnikiem, który pozwala odkryć często nieznane oblicze Paryża.