Opuszczone obrazy wielkich mistrzów

red12-11-2012 10:30

Pomysł Bence'a Hajdu, studenta węgierskiej Akademii Sztuk Pięknych narodził się w trakcie zajęć z geometrii opisowej. Wykładowca poprosił o znalezienie linii perspektywy i horyzontu na renesansowych obrazach. Hajdu postanowił usunąć wszystkie postaci z obrazów. Projekt ten kontynuuje do dziś, tworząc i reinterpretując atmosferę słynnych obrazów. Oto jego prace.

Ostatnia wieczerza po ingerencji Bence Hajdu

Fra Angelico - Zwiastowanie (ok.1426)

Motyw Zwiastowania to jeden z najpopularniejszych motywów sztuki chrześcijańskiej. W renesansie powstało wiele tego typu przedstawień, których tło stanowiły współczesne twórcy wnętrza.

Ten obraz namalował Fra Angelico, który specjalizował się w tematyce religijnej i uważał, że sztuka jest formą wysławiania Stwórcy. Dominikanin, a dzisiaj błogosławiony stworzył "Zwiastowanie" ok. 1426 roku dla klasztoru Santo Domenico w Fiesole, niedaleko Florencji. Scena zwiastowania rozgrywa się pod portykiem o lekkiej konstrukcji z cienkich kolumienek. Bez Marii i Archanioła Gabriela, odbiorca koncentruje uwagę przede wszystkim na renesansowe podcienia i detale tamtej architektury.

Fra Angelico - Zwiastowanie. Wersja opuszczona www.behance.net/bencehajdu

Leonadro da Vinci - Ostatnia wieczerza (1495-1498)

"Ostatnia wieczerza" to jedno z najbardziej znanych i najznakomitszych malowideł wszech czasów. Fresk, który da Vinci namalował na ścianie refektarza klasztoru Santa Maria della Grazie w Mediolanie, uznawany jest również za arcydzieło psychologizmu w malarstwie. Kompozycja całości została zaplanowana w najdrobniejszym szczególe. Wszystkie kierunki prowadzone perspektywą zbiegają się w centralnym punkcie dzieła czyli głowie Chrystusa. Uchwycona przez artystę chwila to moment, kiedy Jezus wypowiada słowa: "Zaprawdę powiadam wam, że jeden z was mnie zdradzi" oraz reakcja apostołów na nie.

Ostatnia wieczerza po ingerencji Bence Hajdu www.behance.net/bencehajdu

Dzieło po ingerencji Bence Hajdu - pozbawione bohaterów i narracji, przypomina scenę teatralną z pustką za kulisami.

Jacques-Louis David - Przysięga Horacjuszy (1784)

Ten słynny francuski malarz, główny reprezentant klasycyzmu jest uważany za filar sztuki oświecenia. Będąc oficjalnym artystą rewolucji francuskiej, stworzył jej czytelny i nośny symbol czyli "Przysięgę Horacjuszy". Temat obrazu został zaczerpnięty z dzieła historyka starożytnego Rzymu - Tytusa Liwiusza "Ab urbe condita" i tematyką wpisuje się w nurt epoki, dążącej do uwypuklenia cnót i patriotyzmu obywateli w przeddzień Rewolucji Francuskiej. Przedstawieni na obrazie mężczyźni dają wyraz swojej solidarności i wierności ojczyźnie. Uosabiają oni najwyższe cnoty republikańskie czyli prymat interesu ojczyzny ponad własne życie. Bracia, czyli trzej mężczyźni po lewej stronie, tuż przed wyruszeniem na decydujący pojedynek z trzema Kuriacjuszami, który ma zakończyć wojnę między klanami, ślubują ojcu - postać w środku - zwycięstwo albo śmierć. Kobiety z prawej strony rozpaczają z powodu nieuchronności dramatycznych wydarzeń. Niewiasta w białej szacie, siostra Horacjuszy rozpacza najbardziej - jeden z Kuriacjuszy to jej narzeczony. Niezależnie od wyniku walki utraci bliską osobę - albo brata albo narzeczonego. Według legendy, po zwycięstwie Horacjuszy, została zamordowana przez jedynego ocalałego brata, gdyż nie mógł on znieść faktu, że opłakiwała śmierć wroga Rzymu czyli swojego narzeczonego.

Przysięga Horacjuszy po ingerencji Bence Hajdu www.behance.net/bencehajdu

Obraz bez napięcia wywołanego przysięgą mężczyzn i melancholią kobiet jest sztywny i spokojny, ale nawet sama antyczna architektura sprawia ponure wrażenie, które na oryginale idealnie podkreśla grozę wydarzeń.

Claude Lorrain - Św. Urszula wypływa z Rzymu (1642)

Claude Lorrain choć urodził się we Francji, większość życia spędził w Rzymie dokąd wyjechał w wieku 27 lat. To tam zdobył uznanie jako genialny pejzażysta i w 1634 został członkiem rzymskiej Akademii św. Łukasza. Malował przede wszystkim sielankowe wiejskie pejzaże i widoki fantastycznych portów ożywione różnymi motywami np. scenkami mitologicznymi (słynny "Sąd Parysa", biblijnymi i rodzajowymi). Artysta wykształcił swój własny typ krajobrazu idealnego, a jego obrazy wyróżniają się głęboką i przemyślaną kompozycją.

Święta Urszula wypływająca z Rzymu. Wersja opuszczona. www.behance.net/bencehajdu

Dzieło bez żeglarzy pracujących w pocie czoła i przypadkowych przechodniów koncentruje uwagę odbiorcy na budowlach, stanowiących dotychczas jedynie tło.

Andrea Montegna - Fresk na suficie Camera degli Sposi (sali małżeńskiej) (1465-1475)

Włoski malarz - Andrea Mantegna był prekursorem miedziorytu. Tworzył głównie w Padwie i Mantui. Jego obrazy cechuje przede wszystkim dramatyzm rysunku, mistrzowska perspektywa oraz wybitnie klasyczny detal architektoniczny. Fresk na suficie Camera degli Sposi Pałacu Książęcego w Mantui, powstał w latach 1465-1475 i jest przykładem iluzjonizmu w malarstwie. Odbiorca spoglądając w górę, przeciera oczy ze zdumienia, gdyż uświadamia sobie, że jest pod ciągłą obserwacją.

Andrea Montegna - Fresk na suficie Camera degli Sposi. Wersja opuszczona www.behance.net/bencehajdu

Usunięcie niecodziennych postaci w pełni wyeksponowało wspaniały detal architektoniczny.

Sandro Botticelli - Zwiastowanie (1489-90)

Sandro Botticelli namalował wiele "Zwiastowań", jednak ten obraz (powstał pomiędzy 1489 r. a 1490 r.) jest uznawany za majstersztyk kanonu. Na szczególną uwagę zasługują pełne wdzięku postacie Matki Boskiej i archanioła Gabriela, który przyniósł jej dobrą nowinę.

Sandro Botticelli - Zwiastowanie. Wersja opuszczona www.behance.net/bencehajdu

Bez centralnych postaci, odbiorca widzi jedynie niezwykły widok za oknem - ogród z przejrzystym niebieskim strumieniem po którym płynie statek, budowle wzniesione na wzgórzach, a przede wszystkim wysokie drzewo, rosnące tuż za domem.

Więcej o: