Otl Aicher. Jego piktogramy z Olimpiady w Monachium w 1972 roku zna cały świat

Otl Aicher: kontynuacja dzieła Bauhausu

Podczas II wojny światowej Aicher pozostawał pod dużym wpływem intelektualnym ruchu antyfaszystowskiego " Białe Róże". Jego poglądy polityczne ukształtowane w tamtym okresie miały niebagatelny wpływ na późniejsze prace i projekty Aichera, które tylko z pozoru wydawały się czysto funkcjonalne i pragmatyczne. W założeniu projektanta zawsze niosły ze sobą duży ładunek emocjonalny i opowiadały się przeciwko agresji i przemocy politycznej.

Po wojnie otworzył w Ulm własne studio graficzne Buro Aicher. W 1953 był jednym założycieli eksperymentalnej szkoły dizajnu - Ulm School of Design (Hochschule fur Gestaltung) w Ulm, kontynuującej w założeniach myśli Bauhausu. Szkoła ta była odpowiedzią na potrzeby powojennych Niemiec. Postulowała porządek, funkcjonalizm, czytelność i jasność zasad projektowania.

Aicherowi bliska była koncepcja Louisa Sullivana "formy podążającej za funkcją " (ang. form follows function). Sprowadził ją do prostego twierdzenia: "krzesło, na którym źle się siedzi, jest złym krzesłem".  

Otl Aicher: z Olimpiady w Świat

Identyfikacja wizualna opracowana dla Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku, w zamyśle twórcy i organizatorów miała w znaczący i wyraźny sposób odciąć się od czasów olimpiady nazistowskiej z 1936 roku. Dlatego Aicher w projektach zrezygnował z dominujących, mocnych kolorów "czerwonego i czarnego", kojarzonych z flaga nazistowską, na rzecz kolorów ciepłych i energetycznych. Dominantami stały się zielony, niebieski, pomarańczowy, żółty - kolory, które miały kojarzyć się z pokojową międzynarodową polityką. Identyfikacja objęła całość olimpiady: zaczynając od plakatów, folderów, piktogramów, po uniformy i całą ideologię. Na ironię, rzeczywistość i historia przerosły dizajn. Cała myśl legła w gruzach, kiedy podczas olimpiady dokonano zamachu terrorystycznego na izraelskich lekkoatletów.

Zainteresowania Aichera skierowane były na rozpowszechnianiu wiedzy i edukowaniu w zakresie projektowania znaków identyfikacji wizualnej - logotypów. Jego loga są znakami firmowymi Brauna, Lufthansy, BASFa, Frankfurt Airport.

Otl Aicher: czcionka Rotis

Współpracował też z architektami np. z Normanem Fosterem, przy opracowywaniu systemu informacji dla budynków. Na potrzeby architektury Normana Fostera zaprojektował font Rotis. Czcionka ta została później wykorzystana przy opracowywaniu identyfikacji wizualnej metra w hiszpańskim mieście Bilbao.

Norman Foster nazwał logotypy, dizajn, książki, plakaty Aichera "krokami milowymi kultury". To prawda jego projekty należą do kultury, choć on sam powtarzał, że dizajn ma należeć do codzienności i każdej minuty dnia. " Ulice są ważniejsze od muzeów" - mówił.