Ricardo Legorreta - kolory modernizmu

Modernizm po meksykańsku

Ricardo Legorreta Vilchis urodził się 7 maja 1931 w Mexico City. W 1953 roku uzyskał dyplom architekta na stołecznym uniwersytecie, a dziesięć lat później rozpoczął niezależną działalność projektową.

Był uczniem Luisa Barragana, genialnego meksykańskiego architekta-samouka. Wpływ jego dokonań na realizacje i projekty Legorrety był ogromny. Barragan jako pierwszy zaczął łączyć corbusierowski modernizm z pierwiastkami tradycyjnego meksykańskiego budownictwa. Charakterystyczne, masywne proste geometryczne bryły oddziałują na widza grą światłocienia oraz żywymi barwami. Ich radosna kolorystyka w niczym nie przypomina ani "białej architektury" przedwojennego modernizmu, ani estetyki surowego betonu schyłkowej fazy nurtu. Ricardo Legorreta twórczo rozwinął idee Barragana, tworząc naznaczoną twórczym indywidualizmem architekturę, której nie sposób pomylić z żadną inną.

Pracownia architekta w Mexico City

Siedziba pracowni Legorreta+Legorreta mieści się w Mexico City w budynku zrealizowanym w 1966 roku według projektu Ricardo Legorrety.

Celem architekta było stworzenie środowiska sprzyjającego kreatywnej pracy, inspirującej oazy odizolowanej od świata zewnętrznego. Obiekt wzniesiony został na zboczu wzgórza na przedmieściach metropolii. Sekwencja wnętrz, tarasów, schodów i wewnętrznych dziedzińców stwarza dla użytkowników szerokie spektrum doznań wizualnych. Grę przestrzennych form wzbogaca wyrazista kolorystyka oraz przemyślana gra światła. Bryła domu składa się ze multiplikowanych i połączonych ze sobą prostych kształtów geometrycznych.

Uniwersytet w Mexico City

Gmach wydziału ekonomii uniwersytetu w Mexico City jest jedną z ostatnich realizacji Legorrety. Ukończony w 2010 roku obiekt składa się z kilku prostych zestawionych ze sobą brył. Pierwszą z nich stanowi niewysoka "baza" o półkoliście zaokrąglonej ścianie frontowej. Jej mury zostały oblicowane płytami naturalnego kamienia o szarym odcieniu, który ma sprawiać wrażenie, iż budynek dosłownie wyrasta ze skalistego podłoża na którym został wybudowany. Na tej podstawie opierają się dwa ułożone poziomo ceglasto- czerwone prostopadłościany, z których jeden spoczywa bezpośrednio na bazie, a drugi został obrócony o 90 stopni i usytuowany na nim.

Spiętrzenie prostych brył nie było jedynie zabiegiem mającym zdynamizować kompozycję całości. Nadwieszona wspornikowo najwyższa część budynku podkreśla główną oś komunikacyjną całego założenia, a jednocześnie stanowi ważny znak w przestrzeni całego kampusu uniwersyteckiego

Muzeum w Fort Worth

Muzeum Nauki i Historyczne w Fort Worth w Stanach Zjednoczonych zostało wzniesione według projektu Ricardo Legorrety w 2009 roku. Gmach posiada wszystkie cechy stanowiące o indywidualnym stylu meksykańskiego projektanta. Masy prostych brył przypominają monumentalizm architektury Luisa Kahna. Duże płaszczyzny pełnych ścian sąsiadują z ciemnymi, pustymi otworami okien i drzwi. We wnętrzach poszczególne elementy wyróżnione zostały żywymi, czystymi kolorami.

Cechą, która odróżnia muzeum w Fort Worth od większości realizacji Legorrety jest materiał zastosowany w elewacjach. Zamiast barwnego tynku użyta została czerwona cegła, która sprawia, że budowla przypomina niektóre z dzieł Franka Lloyda Wrighta czy wręcz tradycyjne budynki meksykańskie wznoszone z suszonej na słońcu cegły adobe.

Willa w Kalifornii

Willa Cabernet House w Dolinie Napa w Kalifornii została ukończona w 1990 roku. Legorreta dążył do wkomponowania rozczłonkowanej bryły rezydencji w malowniczy krajobraz. Jej kształt dostosowany został nie tylko do tektoniki wzgórza, ale także rosnących na nim drzew. Willa podzielona została na cztery odrębne pawilony, a zintegrowana z naturą architektura stworzyła niezwykły klimat dający poczucie prywatności i bliskiego obcowania z przyrodą.

Masywne ściany i ograniczona ilość otworów okiennych podyktowana została warunkami klimatycznymi panującymi w Kalifornii. Otynkowane mury pomalowane zostały w kolorze zgaszonej czerwieni- barwy podobnej do tej jaką ma gleba w Dolinie Napa.

Muzeum Nauki w San Jose zostało udostępnione zwiedzającym w 1989 roku. Jest to placówka o wyjątkowym charakterze, bowiem z założenia służyć ma przede wszystkim dzieciom. Ricardo Legorreta projektując gmach dążył do tego, aby stworzyć środowisko które skłoni najmłodszych zwiedzających do kreatywnego, twórczego zwiedzania. Błękitne, proste formy gmachu intrygują i zachęcają do wejścia do środka. W nasyconym naturalnym światłem wnętrzu trafiamy w zupełnie inny świat zabudowany przez architekta. Zróżnicowanie kształtów i barw sprawia, że każde pomieszczenie i każda przestrzeń ma swój wyjątkowy charakter.