bryła
architektura na świecie
Paryż to nie tylko Luwr i urokliwe kamienice. Postmodernistyczne osiedla stolicy Francji

Paryż to nie tylko Luwr i urokliwe kamienice. Postmodernistyczne osiedla stolicy Francji

Piotr Nef01-09-2020 13:08

Na co dzień Paryż kojarzy nam się z urokliwymi kamieniczkami, między którymi na ulicach sprzedaje się pieczone kasztany. Jeśli myślimy o bardziej współczesnej architekturze - pojawia się wieża Eiffa. Ale Paryż, jak na ogromne miasto, które od stuleci wyznaczało trendy w licznych dziedzinach sztuki ma także wiele innych, mniej znanych twarzy.

Tours Ailaud. To osiedle w Nanterre położonym w miejskim obszarze Paryża. W skład zespołu wchodzi łącznie osiemnaście budynków, z których osiem posiada 13 kondygnacji, osiem 20 kondygnacji, a dwie wieże stanowiące dominantę osiedla mają po 39 kondygnacji i są wysokie na 105 metrów.

Tours Ailaud. Inna nazwa osiedla to wieżowce chmur - ze względu na specyficzne wzory na elewacjach i budynki, które swym rzutem przypominają obłoczki znane z komiksów lub kreskówek.

Tours Ailaud. Wszystkie budynki osiedla zostały zaprojektowane przez Émile Aillauda i wzniesione w 1977 roku.

Les Arenes de Picasso. Osiedle zbudowane zostało wokół oktagonalnego placu noszącego nazwę Pabla Picasso. Zostało zaprojektowane w 1981 roku przez hiszpańskiego architekta Manuela Nuneza Yanowsky'ego. Wzniesiono je w połowie lat osiemdziesiątych.

Espaces d'Abraxas. To jedno z najbardziej znanych postmodernistycznych osiedli mieszkaniowych na świecie. W trzech budynkach tworzących kompleks zaprojektowano tu łącznie 600 mieszkań.

Espaces d'Abraxas. Osiedle zostało zaprojektowane pod koniec lat siedemdziesiątych przez architekta Ricarda Bofilla, oddano je do użytku w 1983 roku

Espaces d'Abraxas, Joseph 88 lat. Charakterystycznym elementem osiedla jest luźno potraktowana stylistyka greckich porządków architektonicznych. Ściany zdobią tu przeskalowane kolumny i gzymsy, całość jednak zgodnie z zasadami postmodernizmu traktowana jest bardziej jak kolaż i zabawa, niż próba odtworzenia dawnego stylu.

Le Viaduc et les Arcades du Lac To kolejne osiedle zaprojektowane przez Ricardo Boffila. Zaplanowane zostało wokół i na sztucznym jeziorze. Prace budowlane nad osiedlem prowadzone były na początku lat 80.

Organy Flandrii. Organy Flandrii są osiedlem projektu Martina van Treecka zrealizowanym w latach 1974 - 1980 na obszarze XIX dzielnicy w Paryżu. Głównym elementem kompleksu są cztery wieże, których formy wynikają z chęci do przełamania modernistycznych, prostopadłościennych kształtów.

Po II wojnie światowej do Paryża napływała duża ilość ludności. Aby sprostać zapotrzebowaniu na lokale mieszkaniowe w samym Paryżu oraz w jego najbliższej okolicy powstawały gigantyczne osiedla o postmodernistycznej architekturze. Wiele z nich to dzieła pochodzącego z Katalonii Ricardo Bofillego, uważanego za jednego z czołowych przedstawicieli postmodernizmu.

W okresie kiedy powstawały - były uważana za awangardę i osiedla przyszłości. Dziś, dla wielu to przerażające molochy. Ciągle mają jednak wielu zwolenników, którzy zachwycają się jej niecodziennym pięknem. Jednym z nich jest Laurent Kronental, który od kilku lat realizuje fotograficzny projekt pokazujący mieszkańców z architekturą wielkich osiedli Paryża.

Chiciałem pokazać relacje pomiędzy wspaniałością tej architektury, a starszymi mieszkańcami, którzy tam żyją i w moich oczach reprezentują pamięć o tych miejscach. Chciałem zapytać siebie o warunki ich egzystencji i rzucić trochę światła na pokolenie o którym czasami zapominamy

- mówi fotograf o swoim projekcie.

W jego pracach pojawia się wiele osiedli znajdujących się w Paryżu i jego najbliższych okolicach: Tours Aillaud, PavéNeuf, Espaces d'Abraxas i wiele innych znakomitych przykładów architektury, która zdaje się być rozpięta gdzieś między przeszłością, przyszłością i sennymi marzeniami.

Więcej o: