Nikolay Polissky zostawił Moskwę i Petersburg, by z maleńkiej wioski uczynić światowe centrum sztuki
Nikolay Polissky to niezwykły rosyjski artysta. Urodził się w Moskwie, studiował w Petersburgu, ale wyjechał do niedużej wioski położonej 200 km od rosyjskiej stolicy i z zapomnianej, wyludniającej się miejscowości uczynił prawdziwe centrum sztuki. Organizowane przez niego wydarzenia odbijają się szerokim echem na całym świecie, a mała wioska Nikola-Lenivets stała się rozpoznawalnym miejscem.
Beaubourg
Nikolay Polissky urodził się w 1957 roku w Moskwie. Młodość spędził w Petersburgu (noszącym wówczas nazwę Leningrad), w którym studiował ceramikę. Zdecydował się jednak wyjechać z wielkich miast i osiadł w małej, wyludniającej się wiosce Nikola-Lenivets. Choć tworzy w wielu miastach na świecie, to właśnie z tej maleńkiej miejscowości uczynił swoje artystyczne centrum świata, w którym powstaje większość jego niezwykłych instalacji.
Beauborg to rzeźba powstała po wizycie Poliskyego w Paryżu. Zainspirowany architekturą Centrum Pompidou stworzył przestrzenną instalację przypominającą gigantyczne rury. O swoich rzeźbach zwykł mówić, że każdy powinien indywidualnie odpowiedzieć sobie, co one przedstawiają, że nie ma jednej obiektywnej i słusznej interpretacji.
Najważniejszy jest mit. Sama rzeczywistość nic nie znaczy - mówi o odbiorze swoich prac.
Nawiązanie do paryskiego centrum nie jest przypadkowe. Nikolay Polissky swoimi działaniami rozsławił małą wieś i uczynił z niej rozpoznawalne miejsce, do którego przyciągają tłumnie odwiedzający. I tak jak Centrum Pompidu odmieniło paryski Baeubourg, tak rzeźby Nikolaya i organizowane przez niego festiwale sztuki dały drugą szansę wyludniającej się miejscowości i tchnęły w nią nowe życie.
Wspaniała Idea
Po studiach zajmował się głównie malarstwem w Moskwie i odnosił na tym polu wiele sukcesów. Zdecydował się jednak wyjechać, a podróż do Nikola-Lenivets otworzyła przed nim całą gamę nieznanych wcześniej możliwości. Odkrył nowe materiały i formy i jak sam mówi grzechem byłoby ich nie wykorzystać.
Wspaniała Idea, tak jak wiele dzieł Nikolaya została powtórzona w ramach działań artystycznych w kilku miejscach. Powyżej holenderska Haga, poniżej wersja rosyjska. Charakterystyczna dla jego twórczości jest animacja kultury. Tworzone przez niego obiekty nie mają charakteru muzealnego i nie służą jedynie do oglądania. Są przeznaczone do interakcji. Często są przyczynkiem do zabaw, koncertów, performansów czy innych wydarzeń o charakterze kulturalnym.
Wulkan
Nikolay Polissky większość swoich rzeźb osadza jednak w naturze, w malowniczych okolicach Nikola-Lenivets. Zatopione w dzikiej przyrodzie, wykonane często z tradycyjnych materiałów dają poczucie obcowania z odwiecznym, pierwotnym rytuałem. Pokazują zarówno majestat natury, jak i siłę ludzkiej kreacji.
Nikolay do swoich działań zaangażował mieszkańców wioski. To oni obok artysty są głównymi konstruktorami i wykonawcami artystycznych instalacji. Dzięki wspólnemu zaangażowaniu udało się stworzyć prawdziwą zintegrowaną społeczność.
Wulkan to konstrukcja z 2009 roku. Wysoka na 18 metrów dorównywała wysokościom kilkupiętrowym blokom. Jak wiele instalacji Nikolaya, również ta skończyła swój żywot w ogniu podczas happeningu.
Gorejący Ptak
Gorejący ptak to symbol państwa rosyjskiego. Instalacja przypomina dwugłowego orła z rosyjskiego godła. Również ta rzeźba pełnię swojego artystycznego wyrazu prezentuje dopiero w kontakcie z ogniem.
Wykonana z metalu jednak nie płonie. Została stworzona na zasadzie pieca. Do wnętrza wrzucane są ładunki drewna, które po podpaleniu wytwarzają ogromną temperaturę, od której cała instalacja nabiera ognistych barw. Zimny metal pokazuje swoją gorącą duszę, a orzeł zaczyna zmieniać się w czerwonego, gorejącego ptaka.
Bramy Permu
Do swoich prac Nikolay wykorzystuje głównie naturalne surowce - drewno, wiklinę, a także metal. Bramy Permu to gigantyczna - dwudziestometrowa symboliczna brama do miasta wykonana z setek pozornie bezładnie rozmieszczonych pni drzew, które układają się w ogromną strukturę podobną do łuku triumfalnego.
Artysta podkreśla, że materiały, których używa człowiek powinny być ekologiczne, aby ślad, który odciskamy na planecie, był jak najmniejszy. Stąd wybór drewna, wikliny czy siana jako głównych materiałów jego prac. Mają być one nadające się do recyklingu lub biodegradowalne.
Bałwany
Ale drewno, siano i wiklina to nie wszystko. W swoich pracach Nikolay często używa też... śniegu! Jedną z takich performatywnych instalacji byłą praca Bałwany. Przy pomocy mieszkańców Polisski stworzył setki śnieżnych istot, które rozmieścił na wzgórzach wokół wioski. Była to jego pierwsza praca w tym rejonie.
Instalacja nawiązuje do historycznych wydarzeń i symbolizuję armie, które zgromadziły się w 1480 roku nad rzeką Urgą. Podczas tak zwanego Impasu Irguskiego, kiedy to wojska Achmata próbowały przez cały dzień próbowały bezskutecznie przekroczyć rzekę, po której drugiej stronie stacjonowały wojska Iwana III.
Również ta instalacja była kilkukrotnie powtarzana. Także m.in. mieszkańcy Moskwy i Petersburga mogli stanąć oko w oko z liczącą prawie tysiąc żołnierzy armią śniegowych bałwanów.
Wielki Zderzacz Hadronów
Wielki Zderzacz Hadronów to instalacja, która poświęcona jest temu jak Polissky patrzy na naukę. Ta quasi-zabawa w naukę to rodzaj pytania o to, czym jest współczesna nauka. Mało kto z nas ma wiedzę na temat tego jak działają najbardziej zaawansowane technologiczne urządzenia i na czym polegają najnowsze eksperymenty naukowe. Nauka to rodzaj współczesnej wyroczni, w którą wierzymy i której oddajemy prawo do decydowania o losach świata.
Zaawansowana nauka stała się czymś, czym kiedyś była magia bądź religia. Przyjmujemy ją za pewnik, a wielki zderzacz jest czymś, co ma opowiedzieć o podstawach istnienia wszechświata.
Zobacz inne niesamowite konstrukcje Polisskyego w stworzonym przez niego filmie (wersja rosyjska z angielskimi napisami):
Skomentuj:
Nikolay Polissky zostawił Moskwę i Petersburg, by z maleńkiej wioski uczynić światowe centrum sztuki