Rozbudowa i adaptacja siedziby Państwowej Wyższej Szkoły Informatyki i Przedsiębiorczości w Łomży

Szkolnictwo wyższe wymaga stałego rozwoju swojej infrastruktury, by móc podążać z duchem czasu. Sprostanie oczekiwaniom młodych pokoleń studentów oraz adaptacja przestrzeni uczelnianych do innowacyjnych metod nauczania stały się głównym założeniem proponowanej koncepcji architektonicznej.

Istniejące na terenie kampusu budynki, pomimo klasycznego i zoptymalizowanego układu funkcjonalnego, wymagają licznych prac adaptacyjnych oraz remontowych, dostosowujących je do aktualnych oczekiwań. Niewątpliwie jednym z największych minusów aktualnego układu jest brak połączenia sąsiadujących ze sobą budynków. Proponowany w przedstawianej koncepcji architektonicznej budynek łącznika jest odpowiedzią zarówno na problemy komunikacyjne, jak i brak wystarczającej przestrzeni dydaktycznej oraz konferencyjnej na terenie kampusu. Układ pomieszczeń zapewnia wygodne i szybkie połączenie między budynkami istniejącymi, jak i nowoczesną przestrzeń służącą prowadzeniu wykładów oraz organizacji eventów naukowych.

Prosta forma proponowanej rozbudowy idealnie wpasowuje się w modernistyczne bryły, stając się dopełnieniem charakterystycznego kształtu, z którym związana jest identyfikacja wizualna uczelni. Podchodząc z dużym szacunkiem do istniejącej kompozycji brył, w tym w szczególności do unikatowego wykończenia dachu części frontowej, w projekcie zaproponowano jedynie delikatną renowację elewacji budynków istniejących. Główne części budynków zachowano w dotychczasowej formie, wprowadzając subtelne podziały elewacyjne oraz nową kolorystykę, intuicyjnie podkreślającą wejście główne do budynku wraz z jego charakterystyczną formą.

Projektując bryłę łącznika jako główne założenie kompozycyjne przyjęto dopełnienie istniejących form budynków sąsiadujących. Prostota brył, z wyraźną dominantą w postaci zadaszenia części wejściowej, uzupełniona została w sposób niekonkurujący z aktualną hierarchią przestrzeni. Zarys proponowanej formy powstał w oparciu o proporcje oraz wymiary budynków sąsiadujących. Wytworzenie wspólnych osi oraz odpowiednie kształtowanie wysokości sprawiło, że pomimo dużego odstępu w czasie, budynek łącznika wygląda jakby został zaprojektowany jako spójne założenie całości już wiele lat temu. Zewnętrzna prostota bryły pozwoliła na ergonomiczne i funkcjonalne rozmieszczenie pomieszczeń we wnętrzu oraz umożliwiła wprowadzenie atrakcyjnej, otwartej strefy odpoczynku i nauki, w której studenci mogą spędzać swój wolny czas.

Czysty układ komunikacyjny, powstały w osi aktualnych wejść do budynków sprawił, że projektowany łącznik, zapewnia jednocześnie szybką i wygodną komunikację pomiędzy 3 budynkami oraz komfortową przestrzeń zarówno do prowadzenia wykładów, jak i pracy zespołowej poza godzinami zajęć. Przyjęte europejskie wzorce kształtowania przestrzeni uczelnianych stały się inspiracją do wykreowania miejsca, w którym zarówno studenci jak i pracownicy będą chcieli chętnie przebywać, uczyć się i pracować. Przestrzeń parteru zagospodarowana została pod funkcje dydaktyczną. Na piętrze natomiast przewidziano otwartą przestrzeń konferencyjną z częścią dedykowaną cichej pracy oraz spotkaniom zespołowym. W południowej części piętra zaplanowano niewielką gastronomię służącą studentom podczas długich dni zajęć lub działającą jako zaplecze kateringowe podczas konferencji.

Założenia proponowane w projekcie zagospodarowania terenu wprowadzają zieleń służącą do wypoczynku czy organizacji imprez okolicznościowych. Intuicyjne umieszczenie budynku łącznika jako formy wynikającej z proporcji istniejących obiektów pozwoliło na wytworzenie kameralnych przestrzeni, takich jak na przykład skwer wejściowy, znajdujący się przy bezpośrednim wejściu do łącznika. Zieleń znajdująca się w przestrzeniach między budynkami, w połączeniu z dużymi przeszkleniami sal dydaktycznych, zdecydowanie podnosi również komfort, w jakim odbywają się wykłady. Dopełnieniem przestrzeni otaczającej budynek jest proponowany w północnej części terenu park zielony. Jest on odpowiedzią na gęstą zabudowę kampusu. Tworzy przestrzeń, w której studenci mogą spędzić czas między zajęciami.

Istniejące budynki wchodzące w zakres opracowania konkursowego stanowią idealny przykład architektury modernistycznej. Proste formy części korytarzowych skutkowały wytworzeniem prostopadłościennych bloków, które już z zewnątrz zdradzają charakterystykę swoich podziałów funkcjonalnych. Minimalistyczne bryły dwóch sąsiadujących budynków zdominowane zostały poprzez geometryczną bryłę wejściową, dołączoną do budynku frontowego. Zarówno jej przewyższenie, jak i mocne "rozrzeźbienie" w postaci łukowego dachu i wysokich słupów podpierających go od strony południowej, jednoznacznie definiują położenie najważniejszej części – wejścia głównego do budynku. Z biegiem lat wierzchnia warstwa elewacji, wraz z jej kolorystyką, uległy jednak dezaktualizacji estetycznej.

Ponadczasowa, modernistyczna forma zatraciła swój urok, będąc odbieraną poprzez pastelową kolorystykę oraz liczne zabrudzenia. Proponowana adaptacja budynków, poza zmianami funkcjonalnymi, zakłada również delikatne prace remontowe w przestrzeni elewacji. Proste bryły otrzymały jasną kolorystykę z delikatnym detalem podziału pionowego, podkreślającym rytmizację okien oraz nadającym elewacjom nowoczesnego charakteru. Bazując na delikatnych akcentach zieleni, pojawiających się np. w istniejącej stolarce okiennej, przyjęto zielony kolor jako motyw przewodni renowacji części frontowej. Dla podkreślenia reprezentacyjności zastosowano materiał w postaci płyt elewacyjnych, który wraz z upływem czasu zachowa swój nowoczesny wygląd.

www.favoffice.pl