WASZE PROJEKTY: Schronisko pod Rysami

Istniejące schronisko znajduje się na terenie Słowacji. Jest najwyżej położonym schroniskiem w Tatrach Wysokich (2250 m.n.p.m.).

Schronisko jest popularne, latem odwiedza je kilkaset osób dziennie. Wskazuje to na potrzebę istnienia takiego obiektu w tym rejonie, jednak umiejscowienie wolnostojącego budynku na stromym zboczu jest przyczyną dewastowania go przez lawiny. Działo się tak już kilkanaście razy, ostatnio w 2000 i 2001 roku. Od tego czasu właściciele schroniska próbują uporać się z problemem, ale do tej pory nowy obiekt nie powstał.

Kluczowym problemem jest lokalizacja obiektu.

Projektowane schronisko zlokalizowane jest 25 metrów powyżej istniejącego przy naturalnym uskoku skalnym.

Nowe Schronisko ma formę inspirowaną skalnymi głazami, z których usypana jest cała dolina. Nie wybija się z otoczenia. Forma i lokalizacja projektowanych brył schroniska jest ściśle związana z występującymi w tym rejonie lawinami. "Przyklejenie" bryły do skalnego uskoku, odpowiednie ukształtowanie powierzchni ścian i dachu ma umożliwić prześliźnięcie się potencjalnej lawiny. Strefa wejściowa wymodelowana jest w formie podcienia - skalnego okapu - chroniącego przed opadami i nawiewaniem śniegu z wyższych partii doliny. Przy wejściu, pod salą jadalną utworzony jest kolejny duży podcień, który pozwala odpocząć turyście przed budynkiem. Kąty pozostałych ścian dobrane są tak aby umożliwić odpowiednie doświetlenie i montaż paneli słonecznych. Elewacja wykonana jest z płyt betonowych. Zastosowano beton fakturowy o delikatnym linearnym wzorze. Beton - "sztuczny kamień" ma korespondować z surowością otaczających schronisko skał granitowych, ale jednocześnie nieznacznie wyróżniać budynek z krajobrazu swą jaśniejszą barwą. Wnętrze budynku kształtowane jest w tradycyjnej formie. Dobre doświetlenie, okna z widokami na sąsiednie szczyty, kominek oraz drewniane wykończenie ścian mają stwarzać przyjemną atmosferę.

Schronisko zaprojektowane jest jako całoroczne. Obiekt spełnia dwie podstawowe funkcje: gastronomiczną i noclegową. Zdecydowana większość turystów zatrzymuje się tylko na chwilę aby odpocząć i zjeść ciepły posiłek w barze. Dla osób które chcą w schronisku przenocować przeznaczone są sale sypialne na piętrze. W budynku zaprojektowano kuchnię, bar, salę jadalną, sanitariaty, pomieszczenia obsługi i sale sypialne. Planuje się 25 miejsc noclegowych. W miejsce starego drewnianego wychodka projektowane są wygodne toalety i łazienki wewnątrz budynku.

Konstrukcja obiektu zaprojektowana jest jako żelbetowa. Sztywność obiektu zapewniają trzy równoległe ramy żelbetowe, mocowane do podłoża za pomocą trzpieni stalowych klejonych w skale. Całość stęża monolityczna skorupa ścian zewnętrznych.

Obsługa schroniska opiera się na naturalnych zasobach. Planowane jest zastosowanie ogniw fotowoltaicznych do uzyskiwania prądu elektrycznego i kolektorów słonecznych do podgrzewania wody. Zaprojektowany jest również ekonomiczny i ekologiczny piec do spalania biomasy i tradycyjny kominek opalany drewnem. Jako rozwiązanie awaryjne przewidziany jest agregat prądotwórczy. Skromne zasoby wody (strumyk i topienie śniegu) efektywnie użytkowane będą przez zastosowanie zamkniętego obiegu wody i jej filtrowanie. Do utylizacji pozostałych nieczystości zaplanowana jest niewielka oczyszczalnia biologiczna.

Zaprojektowane schronisko jest nowoczesnym budynkiem o nietypowej formie, będącej konsekwencją inspiracji najbliższym otoczeniem i zależności funkcjonalnych. Budynek jest przygotowany na funkcjonowanie w tak ekstremalnej lokalizacji.

Tekst: Marek Woźniczka