Nakagin Capsule Tower w Tokio. Rozebrany symbol architektury metabolistycznej

W 1972 roku został ukończony wieżowiec Nakagin Capsule Tower w Shinbashi w Tokio. Kisho Kurokawa zaprojektował pierwszy na świecie budynek z wymiennymi modułami. Początkowo miał służyć jako hotel dla pracujących do późnych godzin biznesmenów, szybko jednakże znaleźli się chętni, by uczestniczyć w mieszkalnym eksperymencie.

Japońscy metaboliści byli pod wielkim wpływem ideologii marksistowskiej i filmów science - fiction. Rezultatem ich utopijnych wizji miały być miasta dynamiczne, uporządkowane i nad wyraz funkcjonalne. Metaboliści chcieli budować budynki hierarchiczne, o strukturze drzewa, którego części byłyby odnawialne i dostosowane do indywidualnych potrzeb mieszkańców. Jeden z czołowych przedstawicieli ruchu metabolistów, Kisho Kurokawa, postanowił połączyć modernistyczną formę i japońską funkcjonalność.

Ten trzynastopiętrowy wieżowiec składał się z betonowego szkieletu oraz stu czterdziestu identycznych, wymiennych modułów. Moduły mogą być dowolnie przemieszczane, co w efekcie zmienia wygląd budynku. Pierwotnym założeniem była możliwość zastępowania "kapsuł" przez nowe. Kurokawa uważał, że w ten sposób budynek byłby całkowicie odnawialny i przyjazny dla środowiska.

Każda z kapsuł Nakagin Capsule Tower miała jednakowe wymiary. W pomieszczeniu o wielkości 4 X 2.5 metra nie było miejsca na więcej niż jednego mieszkańca. Architekt zmieścił w pomieszczeniu jednakże mini - łazienkę i kuchnię (z maleńką kuchenką i lodówką) oraz pozostawił miejsce na radio i telewizor. Moduły powstały z kontenerów, w których umieszczono okrągłe okna o średnicy 1,3 m.

Moduły zostały wyprodukowane i wyposażone przed ich wysłaniem na plac budowy, gdzie zostały przymocowane do betonowego szkieletu. Sposób zamocowania modułów umożliwia usunięcie jednego z nich bez wywierania wpływu na pozostałe. Moduły to spawane pudła składające się ze stalowej kratownicy pokrytej panelami z galwanizowanej stali. Panele zostały pokryte farbą zapobiegającą rdzewieniu.