MOCAK w Krakowie, nowe miejsce na sztukę

Dotąd najbardziej wyrazistym przejawem cywilizacyjnej przemiany Zabłocia były nowe biurowce i budynki mieszkaniowe oraz otwarte w tym roku Muzeum Emalia Oskara Schindlera. We wtorek dołączył do nich gmach Muzeum Sztuki Współczesnej.

Z zabytkowych hal Fabryki Emalia niewiele zostało. Fragment ceglanego muru, odrestaurowane konstrukcje więźby dachowej budynków przeprojektowanych na oficyny (biegną wzdłuż wewnętrznej ścieżki kompleksu muzeum), szedowy kształt dachów gmachu ekspozycyjnego. Większość tworzy jednak zupełnie nowa struktura z betonu i szkła.

Jednak spacerując krętą alejką wokół budynków, nie sposób zapomnieć o przemysłowym rodowodzie miejsca, trudno też nie odnieść wrażenia, że dzięki utworzeniu przez miasto kulturalnego kompleksu w centrum dzielnicy, Zabłocie po raz pierwszy w swojej historii szeroko otwiera się na świat.

- Wierzę, że MOCAK podziała na Zabłocie jak respirator. Głęboki oddech, tak potrzebny dla rozwoju dzielnicy, nie może oznaczać wyłącznie radosnego komercjalizmu, który zabije "romantyczny prowincjonalizm" miejsca - jak celnie ujęła to Masza Potocka, dyrektorka MOCAK-u.

Szacunek do zastanej przestrzeni architekci wyrazili w kontynuacji poprzemysłowego charakteru, akcentując dachy fabrycznych hal i ceglane mury. Całość uzupełnili o wyrafinowany detal charakterystyczny dla włoskiego stylu. - Nowa architektura jest lekka i świetlista. Wykończenie ścian płytami z ciemnego betonu oraz cynkowo-tytanowy dach szedowy łączą stare z nowym w jeden organizm - mówił florencki architekt Nardi.